elektromagnetyczny układ
Encyklopedia PWN
mikroelektronika
elektron. dziedzina nauki i techniki zajmująca się zminiaturyzowanymi układami elektronicznymi realizowanymi całkowicie w postaci scalonej (układ scalony), niekiedy z udziałem elementów (przyrządów) dyskretnych (dyskretny przyrząd).
[gr.],
układ jednostek miar, którego jednostkami podstawowymi są: centymetr (cm), gram (g) i sekunda (s);
parzystość, P,
fiz. wielkość charakteryzująca stany układów kwantowych (cząsteczek, atomów, jąder atomowych, cząstek elementarnych) ze względu na ich zachowanie przy odbiciu przestrzennym (inwersji przestrzennej), czyli przy zmianie zwrotu wszystkich 3 osi układu odniesienia — układ lewoskrętny zmienia się przy tym na układ prawoskrętny i odwrotnie;
elektronika
dziedzina nauki i techniki, zajmująca się wykorzystaniem zjawisk związanych z ruchem elektronów swobodnych w próżni, gazach i ciałach stałych (głównie półprzewodnikach);
[gr.],
brytyjski fizyk, pionier fizyki XX w..
MEMS, ang. Micro–Electro–Mechanical Systems lub Micromachined Electrical Mechanical Systems, mikrosystemy elektromechaniczne,
stacjonarne albo ruchome struktury, urządzenia lub systemy, o wymiarach liniowych od pojedynczych cm do pojedynczych µm, wytwarzane za pomocą mikroobróbki materiałów.
